Grand Canyon
21 mei 2019 - Tusayan, Arizona, Verenigde Staten
Om 10.00 stonden wij op de pendelbus te wachten. We waren vlot bij de Canyon en het weer was niet slecht. Een zonnetje, wat witte wolken en de sneeuw dooide weg.
Wij hebben ons uitstekend vermaakt, de uitzichten waren ongelooflijk mooi en met geen pen te beschrijven. Het is een onwerkelijk tafereel. De kleuren die in iedere licht en schaduw weer anders zijn, de ongelooflijke hoogte, zo moet een vogel de aarde zien van bovenaf, en de oorverdovende stilte die daar vandaag komt.
Helaas, af en toe een sneeuwbuitje, maar wij hebben de dans aardig weten te ontspringen door steeds op tijd in de bus te springen of ergens binnen te zijn.Ik heb nog lekker een stuk gelopen, Ruud ging met de bus, die houd niet van lopen. Tijdens zo’n wandeling zie je bijna geen mensen, loopt langs de rand van de Canyon en hoort alleen je eigen ademhaling. Af en toe stilstaan om te kijken vanuit een ander perspectief en het teveel proberen toch zoveel mogelijk te absorberen......
Ondanks dat het maandag is en geen vakantietijd waren er best veel mensen en soms was de bus afgeladen vol. Aziaten, het barstte ervan. Helaas houden deze mensen hun klep geen seconde en duiken overal voor om foto’s te maken. Aan het eind van de dag werd ik ze behoorlijk zat! We zijn nog het geologisch museum binnen gelopen en en proberen een beetje te beseffen wat het inhoud dat de vorming van de Grand Canyon 1840 miljoen jaar terug is begonnen, in het allereerste begin was het een zee.......
Wij werden moe, kregen trek en vonden het genoeg. Terug met de bus, wijntje en chippie waarna Ruud pannenkoeken bakte die niet optimaal gelukt zijn omdat wij niet de goede spullen hadden (pannenkoekenmeel hebben ze hier niet en stroop ook niet). Daarna de Rental geveegd, een sopje erdoor en op tijd naar bed want morgen moeten wij vroeg present staan.
Gelukkig kon je de Aziaten af en toe ontlopen