Het kan ook nooit gewoon

Om 10 uur waren wij vanmorgen klaar om te vertrekken. Ik had een camping in Frankrijk als ons doel voor vandaag uitgezocht. 4 uur rijden zodat wij lekker op tijd in het zonnetje voor de camper konden relaxen.

We kregen een paar buien water over ons heen maar de zon won het toch vandaag. De Garmin leidde ons via België Duitsland in om daarna weer de grens over te gaan naar Frankrijk.

Duitsland staat garant voor oponthoud door wegwerkzaamheden en er kwam ook nog wat extra tijd bij door een ongeluk.

Het werd dus geen half 3 maar 3 uur voordat wij op de camping waren.

De receptie was dicht, er kon wel een telefoonnummer gebeld worden. Voicemail……

Ruud had een bordje gezien waar ook een camping werd aangegeven, dan die maar proberen. Die camping bleek een huisjescamping te zijn. Dan Google maar raadplegen, die vond iets. In tegenstelling tot Garmin die de maten van de camper weet, leidde Google ons alsof we met mijn kleine Suzuki alto op pad waren en werden wij een smal bosweggetje opgestuurd vol met gaten en kuilen. Aan spanning en sensatie geen gebrek…

Daarna leidde Google ons een woonwijk in waar geen camping te bekennen was….

Dan toch maar wat verder weg met hulp van Campercontact.

Een camping gevonden met goede recensies zo’n 3 kwartier verderop.

Toen stuitten wij op een tolweg, het tolkastje lag nog in een vakje in de camper. Aan de kant geparkeerd, raam ontvet, kastje geplakt en God zegen de greep….. het werkt! Piep, en de hefboom ging omhoog 👍

Rond half 6 kwamen wij aan, mooie camping, mooi plekje, eindelijk die natte was in de machine en de droger en een gezellig terrasje waar wij lekker gegeten hebben.

Op dat terrasje raakten wij aan de praat met een leuk stel, zij heeft ook in de zorg gewerkt en hij was ook naar Zuchero geweest, raakvlakken zat.

Morgen weer verder 😊