Water, veel water.

De weersvoorspellingen waren slecht, maar de ochtend zag er toch niet slecht uit, pas toen wij naar Peer wilden fietsen voor een rondje POL Kip begon het te spetteren. Wij waren nog niet het terrein af toen het water met bakken uit de lucht kwam. We hebben onder de beschutting van een paar bomen de ergste hoosbui afgewacht en zijn terug gefietst zodra het even minder werd.

Met een regenjas aan trokken wij naar het festivalterrein waar het programma begon met een gospelkoor. Geweldig, iedereen deed mee en het was compleet feest.

Toen de tent weer leegliep voor de volgende act zijn wij gebleven, we wilden vooraan staan.

Er werd slecht weer aangekondigd, code geel, veel water en onweer. Toen Laurens Jones zijn gitaar stond te checken kwam het water met bakken uit de lucht en op het podium regende het ook want de tent bleek niet waterdicht te zijn. Emmers en baddoeken moesten de apparatuur beschermen en ons behoeden voor elektrocutie.

Laurens staat bij mijn lijstje van beste gitaristen en daar blijft hij, wij hebben weer van hem genoten.

Toen wij de tent verlieten was het terrein een grote baggerende, het water liep in onze schoenen en de andere ( kleinere) tent was te klein om al die mensen te herbergen. Wij zijn naar de camper gegaan, kwamen zeiknat aan en het had ingeregend door de dakluiken die op een klein kiertjes stonden. Plas op de vloer, bed nat…..

Kachel aan, dweilen, het dekbed over de stoel om te drogen, beslagen ramen, wederom feest 🥳🥳🥳

Terwijl wij daar zo zaten en naar buiten keken zagen wij het terrein zienderogen in een blubbermassa veranderen en wij bedachten dat het nog een heel probleem zou worden om de camper daar uit te krijgen.

Het plan was snel gemaakt, wij vertrekken!
Ruud gooit de fietsen in de garage, ik zet de spullen vast waarna wij glijdend door de bagger met diepe wielsporen van het terrein slipten. De vrijwilligers gaven aanwijzingen waar we nog redelijk veilig overheen konden. 
Ik houd mijn hart vast voor al die mensen die morgenochtend vertrekken, die komen daar nooit en te nimmer zonder traktor weg.

Wij staan nu op het camperplekje waar wij water getankt hebben, het is droog terrein, uitzicht op het bos en wij horen de vogels zingen, wel iets anders dan Danny Vera…..